‘Ze was het na bijna vijftig jaar samen zat. Ze zei iedere dag dat ze het zo niet meer wilde. Ze wilde hem niet delen. Ze had tijd samen nodig. Ze had er genoeg van om altijd maar te wachten. Ze vroeg voorzichtig: “Theo, kunnen we even praten?”’
Uitgesproken zijn deze zinnen prima. Maar vind ik dit in je manuscript, je blog of je verhaal, dan leg ik je uit dat je lezer deze voorspelbaarheid niet fijn vindt. Je lezer is tot meer in staat, is zelfs veeleisender. Tegemoetkomen aan die eisen is gelukkig makkelijker dan je denkt.
Aandacht houden
In een gesprek doen we het allemaal: ‘ze was’, ‘ze zei’ en ‘ze wilde’, direct na elkaar, zonder dat het de ander opvalt. Er zijn immers zoveel andere dingen die om aandacht vragen. Het valt niet op, en is al helemaal niet storend.
Je verhaal vraagt om meer variatie. Als de zinnen in je verhaal steeds met ‘ze’ (het Onderwerp) beginnen, gevolgd door de Persoonsvorm – zeg maar het werkwoord – en dan de Andere zinsdelen, gaat het je lezer opvallen. En zo gauw dat het geval is, ben je de aandacht voor de inhoud kwijt.
OPA
Om je lezer bij het verhaal te houden is variatie nodig. Hoe natuurlijk en vanzelf het ook voelt om een zin in de OPA-volgorde op te bouwen, je zinnen worden er eentonig, saai en sloom van.
Anneke zette haar man Theo na bijna vijftig jaar huwelijk met al zijn duiven op straat, omdat hij vaker bij de duiven was dan bij haar.
Alle zinnen op deze manier opbouwen maakt zelfs de echtelijke crisis van Anneke en Theo saai. Als je wil variëren, denk dan goed na over de nadruk: wat is het belangrijkste in de zin? Verdient dat zinsdeel de eerste plaats?
Vind je dat moeilijk, dan is het interessant naar het vervolg te kijken.
- Na bijna vijftig jaar huwelijk zette Anneke haar man Theo met al zijn duiven op straat. Vervolg: Het was genoeg, en bijna vijftig jaar te veel geweest.
- Met al zijn duiven zette Anneke haar man Theo na bijna vijftig jaar huwelijk op straat. Vervolg: Al had ze die witte, die zo schattig koerde, graag zelf willen houden.
- Haar man Theo, die zette Anneke na bijna vijftig jaar huwelijk met al zijn duiven op straat. Vervolg: En Jacques had z’n spullen al ingepakt, klaar om bij Anneke in te trekken.
- Zette Anneke na bijna vijftig jaar huwelijk haar man Theo op straat? Vervolg: Jazeker, ik zag hem op een zondagochtend ineens met al z’n duiven op de stoep staan.
- Omdat hij vaker bij zijn duiven te vinden was dan bij Anneke zette ze hem na bijna vijftig jaar huwelijk met al zijn duiven op straat. Vervolg: De hele buurt begreep Anneke wel, iedereen noemde hem niet voor niets ‘Theo met de duifjes’.
Zie je wat er gebeurt? Deze varianten helpen je om je verhaal aantrekkelijker en interessanter te maken. Probeer er eens op te letten bij het schrijven van je volgende artikel, verhaal of blog.
Je lezer verdient het.
